Victor Kappelhof

Dit gaat over generaties en verhalen doorvertellen. Iedereen kent ze: de verhalen over de oorlog, over de Duitsers, over verzet. We hebben er ook dit jaar veel over mogen horen en lezen. Maar klopt dat wel? Kent ook iedereen ze? Ik maak me soms zorgen: geven we deze verhalen wel goed door aan de volgende generatie? Kunnen zij het ook zo voelen als wij, die de verhalen met de paplepel ingegoten hebben gekregen?
 
De verhalen van mijn vader gingen over Groningen. Rotterdam werd in het begin van de oorlog vernietigd; voor Groningen was dat aan het einde van de oorlog. De kogels vlogen letterlijk bij de familie door de straat. De verhalen van mijn moeder gingen over de hongerwinter in de bollenstreek, de Duitsers en hoe zij dat als 10-jarig meisje beleefde. Mijn vader zag de gevechten in de stad, mijn moeder wist wat honger is. Bij de bevrijding hebben zij de vrijheid gevoeld en gevierd. Dat hebben ze ons meegegeven, zodat wij het door konden vertellen. En dat we dit na 75 jaar nog steeds vieren maakt me trots en blij.
 
Afgelopen jaar hebben we in de familie afscheid moeten nemen van een oom van mij. Hij en zijn vrouw hadden elkaar leren kennen door het verzet: juist door de moeilijke omstandigheden kwamen zij elkaar tegen als onderduikers en actieve verzetsleden, zo jong als ze waren. Ze hebben erg veel meegemaakt, maar wel de oorlog overleefd. Zo konden zij na de oorlog trouwen en een gezin stichten. Zij lieten zien dat vrijheid een groot goed is. Niet iets vanzelfsprekends maar iets dat waard is om voor te vechten. Niet iets om op te eisen, maar iets dat je door kunt geven aan anderen. Aan je kinderen bijvoorbeeld, waarvan je wilt dat ze in vrijheid op kunnen groeien.
 
In Maassluis staat sinds kort een monument ter nagedachtenis aan de Geuzen. Het geeft hen na 75 jaar een gezicht voor iedereen die ze nooit gekend heeft. Ik schrok toen ik zag hoe jong ze waren: sommigen 20 jaar oud. Ineens voel je hoe verschrikkelijk het moet zijn geweest dat hun leven werd afgepakt en voel je het verdriet dat er moet zijn geweest. Nou, en dan voel je je even heel klein.
 
En de kinderen en jongeren van nu? Laten we ervoor zorgen dat ook zij de verhalen hebben om ze door te kunnen vertellen. Zodat ze zelf kunnen bepalen wat vrijheid voor hun betekent. Zodat ze kunnen worden wie ze willen zijn. Zodat ze hún kinderen ook kunnen vertellen wat vrijheid is.
 
Victor Kappelhof 52 jaar