Gerry den Ouden

Vrijheid betekent voor mij heel veel. Het betekent niet dat alles maar kan en mag. We leven in een democratie en dat houdt in, dat we ons toch aan allerlei regels moeten houden. En zolang we respect voor de ander kunnen opbrengen, waar je ook vandaan komt of wat voor geloof je ook hebt, is dat prima.
Mijn ouders woonden ten tijde van de oorlog in Rotterdam en hebben het aan den lijve ondervonden wat het is om niet in vrijheid te leven. Toen de oorlog uitbrak (ze woonden op Rotterdam-Zuid) fietsten ze over de Maasbruggen naar het oude Noorden, waar hun ouders en schoonouders woonden. Mijn vader dacht als hij opgeroepen zou worden voor ‘dienst’ dan is mijn vrouw veilig bij haar ouders. Maar achteraf was het niet zo slim en beetje naïef. De kogels vlogen hen letterlijk om de oren. De mariniers waren daar in gevecht met de Duitsers en mijn ouders fietsten daartussendoor. Aan het eind van de oorlog in 1944 werd mijn vader ‘gevorderd’ en moest hij gaan werken in Duitsland voor de ‘Arbeitseinsatz’. Natuurlijk kon je weigeren, maar dat moest je bekopen met een kogel of gevangenisstraf. Onderduiken was natuurlijk ook een optie, maar dat heeft hij niet gedaan.
In de hongerwinter die daarop volgde, was het leven heel erg zwaar. Mijn moeder fietste (een fiets met massieve banden, want materiaal was er niet) met mijn zus achterop overal naar toe, waar maar eten te halen was. Ook wist je eigenlijk niet of je man het er levend vanaf zou brengen, want de industriesteden in Duitsland werden heftig gebombardeerd door de geallieerden.
Het was zo wie zo een angstige tijd. Mensen werden van de straat geplukt en doodgeschoten als represaille van de Duitsers om dat de hoge Duitse officier door de ondergrondse was vermoord. Dat gebeurde allemaal aan de overkant van de weg waar mijn ouders woonden. Na de oorlog ben ik geboren als vrijheidskind een echte babyboomer dus. Voor mij is vrijheid niet vanzelfsprekend, we moeten het koesteren en bewaken. Laten we er zuinig op zijn.
Gerry den Ouden