Riet Snoeck

De onvrijheid die mijn (groot)ouders hebben ervaren in Nederland tijdens WOII is mij gelukkig vreemd. Ik ken het alleen van horen zeggen, uit hun verhalen. Hierin kwam steevast naar voren hoe ingeperkt, gecensureerd en gecontroleerd het dagelijkse leven toen was. Er mocht én kon weinig.
 
Ik ben een kind van de jaren 60, de generatie X. Ik ben opgegroeid in vrijheid en heb van jongs af meegekregen dat mensen niet hetzelfde, maar wel gelijk zijn. Thuis werd er tijdens het avondeten – soms op het scherpst van de snede – gediscussieerd over van alles: school, werk, politiek, milieu, sport, uitgaan, seks en vriendjes. We konden eigenlijk alles zeggen, mits netjes en liefst onderbouwd. Mijn ouders luisterden ook, dat doet mijn moeder nog steeds. In deze liefdevolle en vrije omgeving waren er natuurlijk ook grenzen, maar ik mocht én kon veel.
 
Onderdeel van mijn opvoeding was ook de vanzelfsprekende koppeling tussen vrijheid en eigen verantwoordelijkheid. Deze vorm van vrijheid is mij op het lijf geschreven, hierin voel ik mij thuis. Mijn vrijheid is groot, maar niet ongelimiteerd. Is dat erg? Nee. Mijn vrijheid mag de vrijheid van een ander niet belemmeren. Neemt mijn vrijheid hierdoor af? Ik vind van niet. Ik maak immers zelf de afwegingen die effect hebben op mijn vrijheid om iets te doen, te laten, te zeggen etc. Ik kan én mag dit zelf bepalen.
 
Ik heb mijn vrijheid doorgegeven aan mijn eigen dochters en zie hoe zij hierin hun eigen weg uitstippelen. Met toenemende verantwoordelijkheid en groeiend zelfvertrouwen. Ik sta open voor elke discussie met de dames en probeer zo goed mogelijk te luisteren.
Hun vrijheid en die van hun generatie is mij zeker lief, maar voelt voor mij anders. Met name de veelgehoorde opmerking ‘Dat moet toch kunnen?’, past mij minder en schijnt mij vaak een vrijbrief om vooral je eigen ding te kunnen doen. Is dat ook vrijheid? Ja vast, maar niet de mijne. Waarom niet? Dat zit hem in één klein woordje, ‘moet’. Mijn oma zei het vroeger als volgt: “Als iets moet kunnen, moet je het dan ook doen/willen?”. En daarin zit de kern van mijn gevoel van vrijheid.
 
Riet Snoeck