Pim Brouwer

Het is half augustus, de zinderende zon brandt al dagen genadeloos op Maassluis. En dan uit het niets: een keiharde regenbui die alle dicht gestrate tuintjes blank zet. Ik grijp direct mijn kans als opvoeder om mijn beide dochters vrijheid te leren. Bijna bloot grijpen wij onze kans: gillend de tuin in, springen en spetteren. Dit is leven, dit is vrijheid! En dan gauw naar binnen, want de vrijheid blijft toch wat onwennig.
35 jaar vrijheid. Ik heb natuurlijk bizar veel geluk gehad om op dit kleine rijke, vrije stipje op onze aardkloot geboren te zijn. Maar ik wil meer. Want hoewel nationale vrijheid belangrijk is, is ze niet het hele verhaal. Ik heb een Nederlandse vrouw gekend die nooit écht uit de oorlog gekomen was – de angst en trauma’s uit die tijd hadden haar nooit losgelaten. En ik ken gevluchte mensen zonder paspoort die mij een grotere vrijheid laten zien dan ik durf te dromen. Innerlijke vrijheid is vele malen belangrijker dan uiterlijke vrijheid. Schaamte, lafheid, wantrouwen, angst. Dat zijn pas gevangenissen. Maar je bent het zelf die de deur dicht houdt.
Dat is wat ik mee wil geven, als vader en dominee. Mijn grootste inspiratieboek, gaat voortdurend over bevrijding. Van binnen en van buiten. De slaaf Jozef, die koning van Egypte wordt. Koning David, die in zijn ondergoed dansend door de straten gaat. De opgesloten Paulus, die vanuit zijn cel onwijs bemoedigende brieven stuurt. Jezus, die laat zien dat God ons zelfs uit de dood wil bevrijden. In die verbijsterend mooie onwennige vrijheid wil ik vandaag al leven. Met een vrede die alle verstand te boven gaat.
Schaamteloos dansen – dat wil ik u en mijn kinderen meegeven in de komende 75 jaar. Desnoods met rollator. Gooi je huis open en je kleren uit. Trek direct de tegels uit je tuin, plant een wijngaard en dans daar uit volle borst. Vrijheid is te waardevol om jezelf gevangen te zetten.
Pim Brouwer (predikant Protestantse Kerk Maassluis), 35 jaar.