Mick Otten

Vrijheid, het lijkt zo gewoon. De vrijheid om te zeggen wat je wilt, om te kunnen stemmen op wie je wilt, om te gaan en staan waar je wilt, om je te kunnen ontwikkelen. Gelukkig kan dat allemaal in ons land. Maar die vrijheid staat wel onder druk en dan denk ik niet aan allerlei corona-maatregelen. Niet iedereen in Nederland heeft door zijn of haar achtergrond gelijke kansen om (van) vrijheid te genieten. Zo misbruiken een paar extreemrechtse partijen hun vrijheid om te zeggen wat ze willen, waardoor zij groepen in onze samenleving buitenspel zetten; zij ontnemen hen vrijheid. Vrijheid en democratie zijn voor mij onlosmakelijk verbonden. Een land zonder vrijheid van spreken kan nooit een democratie zijn. Helaas zie ik in veel landen democratie verworden tot een schijnvertoning door foute, megalomane leiders als Trump, Poetin, Bolsonaro, Johnson, Duterte, Orban, Xi Jinping (China is natuurlijk al geen democratie) en vul de lijst maar aan. Leiders die zich niets gelegen laten aan normen en waarden, die de rechtspraak naar hun hand zetten en liegen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En dat in een tijd waarin we juist leiders nodig hebben die zich inzetten om de klimaatopwarming, het verlies aan biodiversiteit en een toekomstig gebrek aan voedsel, water en grondstoffen tegen te gaan. Allemaal zaken die, als ze niet worden aangepakt, oorlog tot gevolg zullen hebben. En waar er oorlog is, is er geen vrijheid. Het klinkt allemaal als ver van je bed. Maar je kunt je er – al is het plaatselijk of nationaal – wel voor inzetten. In dat verband: ik hoorde een paar jaar geleden een immigrante van in de 40 jaar in een interview zeggen, dat de mooiste dag van haar leven de dag was dat ze mocht stemmen bij de verkiezingen. Niet alleen voor het eerst in Nederland, maar voor het eerst in haar leven. En dan gaat zo’n 20 procent van de kiesgerechtigde Nederlanders niet stemmen… Van die niet-stemmers word ik erg verdrietig. Voor hen lijkt die 75 jaar vrijheid niet veel waard; je weet pas wat je mist als het er niet meer is.
 
Mick Otten