Marla de Waard

Geboren in 1948 in Vlaardingen. Ik leef al 71 jaar in vrijheid. De Tweede Wereldoorlog loopt als een rode draad door mijn leven. Die vrijheid heb ik mede te danken aan mijn vader Maarten de Wilt. Hij sloot zich al in mei 1940 aan bij de Geuzen en legde de Geuzeneed af. De Geuzen waren de eerste verzetsstrijders in de Tweede Wereldoorlog.
In februari 1941 werd hij opgepakt. En naar het Oranjehotel gebracht. In een proces werden 18 Geuzen ter dood veroordeeld. Van de 18 Geuzen waren er 3 minderjarig, zij kregen gratie. In hun plaats kwamen 3 Februaristakers. Mijn vader hoorde ze door de gangen lopen op weg naar de Waalsdorpervlakte. Zij zongen het Wilhelmus. Op de Waalsdorpervlakte zongen zij Psalm 43 vers 4 “Dan ga ik op tot Gods Altaren”. Deze Psalm wordt jaarlijks gezongen bij de uitreiking van de Geuzenpenning in de Grote Kerk in Vlaardingen op 13 maart.
157 Geuzen, waaronder mijn vader, werden op 8 april 1941 per trein naar Buchenwald gebracht. In Weimar werden ze opgewacht door 50 SS-lieden. Van Weimar naar Buchenwald moesten ze lopen, ze werden  getrapt en geslagen. Na Buchenwald zat hij nog in de kampen Keulen, Dora, Nordhausen en Malschau. Op 2 mei 1945 werd hij in Malschau bevrijd door de Amerikanen. Daar kreeg hij ook zijn vrijheid terug. Hij stierf op 8 april 1991, precies 50 jaar nadat hij naar Buchenwald was gebracht.
De Stichting Geuzenverzet 1940-1945 (nu Stichting Geuzenpenning) werd opgericht om de idealen van en de nagedachtenis aan de verzetsgroep ‘De Geuzen’ levend te houden. De Stichting reikt sinds 1987 jaarlijks een Geuzenpenning uit om mensen en organisaties te eren en te steunen, die zich op bijzondere wijze hebben ingezet voor democratie of tegen dictatuur, discriminatie en racisme.
Als dochter van een Geus ben ik er trots op dat ik al 22 jaar de uitreiking van de Geuzenpenning mee organiseer. Kamp Mauthausen heb ik bezocht met de Commissie Jeugdvoorlichting. Bill Minco, één van de minderjarige Geuzen en oprichter van de Stichting Geuzenverzet 1940-1945, was er ook. Hij zei dat hij wist dat hij hier geweest was, maar kon het zich niet herinneren. Hij had zijn hart voor Mauthausen op slot gedaan en de sleutel weggegooid.
Laten wij in ieder geval nooit vergeten wie deze helden waren die streden voor onze vrijheid.
 
Marla van de Weerd-de Wilt