Henny van Hartingsveldt

75 jaar geleden - Bevrijding!
Bevrijd waarvan?!
Uiteraard komen dan vanzelf allerlei herinneringen boven. Waar denk je dan het eerste aan? Wat heeft de meeste indruk gemaakt?
Als eerste wil ik benadrukken dat in ons gezin geen diep verdriet verwerkt moest worden zoals bij mijn vriendinnetjes Adri en Rietje, waarvan bij de één haar moeder omkwam bij het bombardement en bij de ander haar vader als één van de ‘Geuzen’ gearresteerd werd en in een concentratiekamp terecht kwam!
Tijdens het bombardement is ook onze Noorderkerk afgebrand. In de zondag erna zongen wij in een propvolle Zuiderkerk PS 74:7: ‘Uw heiligdom is door het vuur verteerd.’ Dát te zingen was voor mij een ‘eyeopener’, hoe een psalm je gevoelens kan vertolken! In dit verband is voor mij onvergetelijk de lange rij kerkgangers op de Noordvliet, op weg naar Maasland, waar wij een kerkgebouw voor onze diensten aangeboden kregen!
De hongerwinter trok diepe sporen in ons gezinsleven: suikerbieten, gaarkeukensoep, spruiten. Mijn moeder kreeg extra voeding, rijstebloem, maar er was geen melk om er pap van te maken. Als kinderen verzonnen wij om door de ‘Gaag’ te lopen, in de hoop bij boeren wat te verkrijgen. In het pikdonker zijn wij (drie van de zes kinderen) op pad gegaan, ook met dat hongergevoel in ons lijf! En jawel hoor: wij mochten om half elf op een adres terugkomen voor een halve liter karnemelk. Dus: weer naar de ‘Gaag’, dankbaar dat wij wat hadden voor moeder.
Toen maanden later de Zweedse boten voorbij voeren op het ‘Hoofd’ met voedsel aan boord, en half Maassluis uitgelopen was, kon je als kind al merken dat er wat veranderd was in de sfeer buiten. Op 19 april heb ik, onbeschrijfelijk uitgelaten, op de Hoekerstraatbrug mijn armen ‘uit lid’ gezwaaid naar de laagvliegende toestellen, die onderweg naar Ipenburg waren om ook dáár voedsel af te werpen.
Op 5 mei Bevrijdingsdag was de markt ‘s middags tjokvol met dolblije Maassluizers die met z’n allen aan het hossen waren, waardoor de grond onder onze voeten golfde. Oók om nooit te vergeten!
Ik besluit mijn ‘verslag’ met de opening van de nieuwe kerk. Als verkoopsters en verkopers van ‘bouwsteentjes’ mochten wij op de eerste rij van de gaanderij zitten!
Wat een prachtig gebouw! Wat een mooie ramen! En dat orgel! Maar bovenal de Naam!
God met ons!  - ‘Immanuel’
Maassluis, mei 2020
Henny van Hartingsveldt – Muis, 88 jaar