Gerry Hanneman

Gerry leeft 80 jaar in vrijheid
Ik ben geboren in Zaandam: vijf jaar voordat de oorlog uitbrak. Ik herinner me nog heel veel van de oorlogsjaren; vanaf de eerste dag waarop bij ons in de straat alle ramen werden beplakt met solutieband ‘voor het geval er bommen zouden vallen …’.
In september van dat jaar ging ik voor het eerst naar school; gebracht door mijn vader, die leraar was op de ULO van dezelfde school. Die eerste schooljaren waren rustig, zij het dat we ’s winters wel eens werden thuisgehouden, omdat er geen brandstof voor de kachels was. De twee laatste oorlogsjaren waren verschrikkelijk. Onze school werd door de Duitsers gevorderd en wij verhuisden dan tijdelijk naar een ander schoolgebouw of naar een kerk en spannend: onze meester kon orgelspelen! De hongerwinter in 1944 was een verschrikking; er werd dagelijks om voedsel aan de deur gebedeld, maar ook wij hadden geen eten en aten ‘van de gaarkeuken’, en ja, ook suikerbieten …..
In mei 1945 kwam de bevrijding en werd er gefeest en gehost …. Vrijheid!

Ik ben gedurende mijn hele leven geconfronteerd geweest met ‘oorlogen’ en al dan niet daaraan verbonden bevrijdingen en – vooral - vluchtelingen. In 1956 maakten Sovjet-tanks op 4 november een bloedig einde aan de Hongaarse opstand. Tienduizenden Hongaren vluchtten naar het buitenland, ook naar ons land en ik kreeg enkele nieuwe buurmannen: jonge Hongaren, die onderdak kregen in een studentenhuis. In 1977 kwam ik in Maassluis wonen en werken. Beginjaren ‘80 kreeg ons stadsbestuur veel te maken met de opvang van vluchtelingen: uit Iran en Irak (zgn. Golfoorlog 1980-1988) en daarna uit Joegoslavië (1991-2001). Inmiddels was ik vrijwilliger geworden van Amnesty International Maassluis en Vluchtelingenwerk Maassluis en werd keer op keer geconfronteerd met groot verdriet en uitzichtloosheid: nooit meer terugkeren naar je eigen land, naar je huis, naar je familie …. Vrijheid? Hoezo?
Voor mij houdt VRIJHEID in: Vrijheid van meningsuiting - geweten - godsdienst - veiligheid - onderwijs - vereniging en -vooral- van mensenrechten.  Dat kan in Nederland. Wat een rijkdom! In een nieuwsbericht van 11 februari j.l. las ik ‘Vrijheid is als zuurstof. Pas als het weg is, realiseer je je hoe erg je het nodig hebt’. Deze woorden drukte Commandant der Strijdkrachten Rob Bauer jongeren op het hart. Dat kunnen wij als ouderen (zelfs van boven de 75) ook ter harte nemen!
Maassluis, 9 maart 2020
Gerry Hanneman-de Jong (85 jaar)