Gerrit Langelaar

Als je – zoals ik – net na de oorlog geboren bent is in vrijheid leven heel normaal. Een blik op het verleden leert dat dit niet vanzelfsprekend is. 
Na veel zomervakanties op Texel gingen wij op een buitenlandse vakantiereis naar de Belgische Ardennen. Daar leerde mijn vader mij dat het ook anders kon zijn door een bezoek te brengen aan de slagvelden van Verdun uit de Eerste Wereldoorlog. De indrukwekkende loopgraven zie ik nog voor me.
Ook het repeteren van het gedicht ‘De achttien doden’ van Jan Campert, dat mijn moeder met gedragen stem declameerde op de dodenherdenking-plechtigheid, is een herinnering van voor mijn tiende jaar.
Wanneer ik naar mijn vader op het Smit-kantoor aan de Govert van Wijnkade ging, hing daar de herdenkingsplaat van de in de Tweede Wereldoorlog gevallen sleepdienstmedewerkers. Veel bekende Maassluise namen die steeds opnieuw indruk maakten. De plaat hangt nu in het Nationaal Sleepvaartmuseum aan de Hoogstraat.
De eerste fietsvakantie met een vriendje naar Normandië op 16 jarige leeftijd, bracht mij naar de invasiekust met zijn overweldigend grote erevelden. Duizenden militairen uit het ver weg gelegen Amerika en Canada gaven hun leven om ons in Europa te bevrijden. Wat een offers voor onze vrijheid!
Later kwam ik op veel buitenlandse zakenreizen in aanraking met regimes die hun eigen volk en vaak ook nog andere volkeren onderdrukten. Altijd weer een opluchting om die landen te verlaten en met die blauwe KLM-vogel terug naar het vrije Nederland te gaan.
Het neerhalen van de Berlijnse muur in 1989 wees ons er nog eens op dat leven in een onveilige omgeving ook betrekkelijk dichtbij was geweest.
De huidige media als TV, krant en internet laten ons zo vaak de onvrije ellende in de wereld zien, dat we het bijna als normaal beschouwen. Oorlogen en onderdrukking zijn de wereld nog lang niet uit.
Daarom is het goed stil te staan bij het feit dat wij, ondanks onze zorgen, wel in vrijheid leven. Ik al 73 jaar!
Waardeer het en geniet ervan!      Gerrit Langelaar, 1946