Ashley Nijland

In juni 2018 stopte ik na acht jaar met mijn bedrijf. Het was wel genoeg geweest, het was af.
 
Ik wilde mijn tijd voortaan anders invullen, me vrijer voelen. Dus besloot ik even stil te staan, door goed te kijken en te luisteren. Want als ik een nieuwe start maak laat ik het dan meteen goed doen, toch?
 
Het zat ‘m in een stukje bewustwording. Klinkt supersaai -weet ik- maar het was precies wat ik nodig had. Het anders invullen betekende uiteindelijk dat ik moest gaan weglaten.
 
Want één ding werd me al snel duidelijk: ik bezat te veel. Al die spullen in huis en zelfs daarbuiten, ze hielden me vast, maakten me zwaar. Alsof ze mij bezaten in plaats van andersom.
 
In de periode die volgde deed ik driekwart van mijn bezittingen weg. Ik gaf het weg aan vrienden, bracht het naar de kringloop of verkocht het. Van de opbrengst ging ik uiteindelijk een maand op reis. De spullen die ik daarvoor heb ingeleverd ben ik allang vergeten. Ze bleken niet belangrijk.
 
De reis daarentegen is onvervangbaar. Met mijn vriendin op de motor, hoog in de bergen, door de wolken rijden. Dat was echt, dát voelde vrij.
 
Dit inzicht was de start van een hele nieuwe manier van denken en doen. Maar dat is een verhaal voor een andere keer.
 
Inmiddels ben ik twee jaar verder. Door het idee van ‘meer, groter en beter’ overboord te gooien heb ik gek genoeg meer terug gekregen; iets wat niets weegt maar wel zwaar telt.
Vrijheid.
 
Ashley Elisabeth Nijland.